Borrar e empezar. Estiven preto, moi, moi preto de reescribir un dos sitios que máis tráenche de volta, e fixéseo, por primeira vez, encarándolo de fronte e sacando peito. Xa só boto de menos que non botémosnos de menos e que rompamos porén para avanzar. Teño, ultimamente, unha estraña sensación de inicio que me fai querer beberme a vida dun trago. E ás veces-xa cada vez menos - fáltasme. E xa non me custa falar de ti. E sei que iso é xenial. Facémosnos os tolos para non coincidir nunca, e as rúas, aliadas, agóchannos para que nunca crucémosnos... Será para que todo sexa máis fácil e non cístenos aceptar que seguimos vivos, preto e enleados pola vida social. En fin. Volvín a Madrid